De archeologische vindplaats bij Kneblinghausen is sinds 1901 in zijn basisstructuren herontdekt door wetenschappelijke opgravingscampagnes.
Het bestaat uit twee kampgebieden die in grote delen van hun omtrek overeenkomen, die ca. 10 ha (oudere kamp) en ca. 7,5 ha (jongere kamp) groot waren en toegankelijk werden gemaakt via vier poorten (zogenaamde clavicula) zie afbeelding.
Terwijl de vestingwerken van het kamp (wal, spitsgracht, houten-aarde muur en poorten) grotendeels bewezen zijn, is de bouw en het gebruik van de binnengebieden nog niet opgehelderd. Wel is vastgesteld dat hier al voor de Romeinen een Germaanse nederzetting was, zoals blijkt uit overeenkomstige aardewerkvondsten.
De weinige vondsten die aan de Romeinen kunnen worden toegeschreven, maken een precieze chronologische of functionele indeling van het kamp nog niet mogelijk, zodat veel vragen onbeantwoord blijven voor zowel het geïnteresseerde publiek als de verantwoordelijke wetenschappers.
Bezoekers hebben echter de mogelijkheid om een idee te krijgen van de afmetingen van de kampgebieden door rond te lopen op het terrein en om meer informatie te krijgen van de informatieborden die daar staan opgesteld.